Δυό λόγια για τα Καπετανέικα από τον Τάσο Κασαπίδη, πρόεδρο του Συλλόγου “Ναϊάς”
Στις 14, 15 και 16 Σεπτεμβρίου 2018, για δεύτερη χρονιά στη Νάουσα γίναν τα Καπετανέικα, ένας ναυτικός αγώνας επίδειξης ξύλινων σκαριών που ταξιδεύουν με πανιά, χωρίς κανείς να ενδιαφέρεται για τη θέση κατάταξης. Οι φετινές συμμετοχές έφτασαν τις τριανταδύο έναντι των εικοσιτεσσάρων της προηγούμενης χρονιάς με νέες αφίξεις σκαφών που ήρθαν από μακριά και σημαντικές απουσίες άλλων που δεν προλάβαν τον καιρό. Σκάφη από τη Σάμο, την Πάτμο, τη Μύκονο, τις Σπέτσες, τον Πειραιά, όλο το κεντρικό Αιγαίο πλησίστιο. Παράλληλα, εκθέσεις, προβολές, βραβεύσεις.
Τα ίδια τα σκάφη με τις αρματωσιές τους σημείο πρώτιστο αναφοράς του τριημέρου. Αγκυροβολημένα ή αρμενίζοντας δώσαν τον ρυθμό τους στο Σεπτέμβρη μας. Πανέμορφα, πολύπλοκα, ένας κόσμος σκοινιών, κόμπων, ξύλων, καταρτιών, ένας κόσμος λέξεων, ονομάτων, ορολογίας και μια συνεχής λικνίζουσα κίνηση. Στο ρυθμό τους ταξίδεψαν, χόρεψαν και περπάτησαν καπεταναίοι και ναύτες, πιτσιρικάδες και γέροι, ντόπιοι κι επισκέπτες.
Οι άνθρωποι των ιστιοφόρων το δεύτερο σημείο αναφοράς. Μερακλήδες εφοπλιστές, μάγκες τιμονιέρηδες, τρεις και τέσσερις γενιές ψαράδες, νιάτα και πείρα, γνώση να ξεχειλίζει στη θάλασσα, γνώση που όσο την έχουμε μας κρατά ναυτικούς. Μια κοινότητα φίλων που συναντιούνται, που έχουν πράγματα να πουν και να ανταλλάξουν. Τα σκάφη τους, η θάλασσα και ο Γουζέλης τα κοινά σημεία.
Στον Κώστα αφιερωμένα και τα φετινά Καπετανέικα, τον αρχιτέκτονα, τον γλύπτη, το ναυτικό, που έφυγε νωρίς και άφησε παρακαταθήκη αξιοζήλευτη . “Μηδέν άγαν” στη ζωή, “μηδέν άγαν” στη θάλασσα.
Οι εθελοντές το τρίτο σημείο. Τύποις την διοργάνωση την είχαν τρεις σύλλογοι, Αρχίλοχος, ΝΟΠ, Ναϊάς. Στην ουσία, πολλοί άνθρωποι χωρίς καμιά κονκάρδα που έτρεξαν, σχεδίασαν, προγραμμάτισαν. Καλλιτέχνες, φωτογράφοι, ηλεκτρολόγοι, μουσικοί, εστιάτορες, μαραγκοί, υδραυλικοί, επιχειρηματίες, δάσκαλοι, φουρνάρηδες, ψαράδες, καραβομαραγκοί, ναύτες όλοι, πλήρωμα, τσούρμο των Καπετανέικων.
Και του χρόνου, λοιπόν. Και του χρόνου “να γεμίσουμε τη θάλασσα πανιά”, όπως είπε ο πιο σεμνός ναύτης της γιορτής.
(Το κείμενο πρωτοδημοσιεύτηκε στο 3ο τεύχος του περιοδικού “Φάρος“, σελ.14)
